• Link do uwb.edu.pl
• Tekst wyrownany:
1. Centralnie
2. Po lewej
3. Po prawej
• Rozkład zajęć
• Formy
1. Textarea
2. Input type text
3. Input type radio
4. Lista select
5. Input type checkbox

Starania o zrównoważony rozwój można sprowadzić do postulatu sprawiedliwości międzypokoleniowej. Skoro my możemy korzystać z przyrody taką, jaka jest dziś, to samo prawo powinno przysługiwać naszym dzieciom, wnukom, wnuczkom, ich dzieciom i tak dalej. Ergo nasz rozwój nie może odbywać się kosztem przyrody. Termin ‘zrównoważony’ trudno uznać w tej sytuacji za intuicyjnie zrozumiały, ale ktoś tak wymyślił kilkanaście lat temu i teraz trzeba się go trzymać nie chcąc popaść w lingwistyczno-definicyjne dywagacje. Które oczywiście świetnie nadają się na kolejny tekst. Ale ten jest o czymś innym.

Do ludzi powoli dociera fakt, że żyjemy w kryzysie ekologicznym. Może akurat nie do przedstawicieli polskiej polityki, którzy z dziwną satysfakcją psują atmosferę kolejnych negocjacji klimatycznych. Lecz dobre wyniki partii zielonych w Niemczech, czy powszechność zielonych postulatów w brytyjskiej debacie publicznej są faktem. Jak zwykle, nieco gorzej wygląda przejście od gadania do działania… ale, o dziwo, to nie o tym ma być ten tekst.

Ja jednak widzę tu problem, a nawet trzy. Jak bronić przyrody, którą zna się tylko z ekranu, jak zrozumieć jej wyjątkową wartość bez osobistego doświadczenia? To kłopot pierwszy. Kłopotliwy zwłaszcza jeśli weźmiemy pod uwagę, że walka z kryzysem ekologicznym będzie wymagała coraz większego i szerszego zaangażowania. Druga sprawa wiąże się z twórczością, zdolnością do obserwacji i samodzielnego wnioskowania. Umiejętności ważne, a kształtowane właśnie w bezpośrednim zetknięciu z prawdziwym światem – otoczony siatką plac zabaw albo telewizyjny bełkot nie wystarczą. Trzecia rzecz, o której pisał Richard Louv w swojej książce Last Child in the Woods, to zaburzenia rozwoju wywołane zerwaniem kontaktu z przyrodą: problem braku koncentracji, ADHD, otyłość, czy astma.